|
Museum De Roskam bevindt zich in de binnentuin, achter de oranjerie. De gemeente Lint bouwde hier een serre voor de opkweek van perkplanten en deels ook als bergruimte voor het tuinmaterieel.
De kring renoveerde na het afsluiten van de erfpacht dit sitegedeelte grondig (zowel binnen als buiten), dit om hier haar tweede museum te kunnen inrichten. Enkel het gebinte is nog origineel. Op 16 april 2000 dan werd museum De Roskam plechtig geopend. De naam De Roskam is ontleend aan de vroegere afspanning in het centrum van Lint (later café prins Albert) waar paarden (en uiteraard ook de voerder) konden rusten, eten en drinken. Net als onze andere musea is De Roskam een erkend heemmuseum van de provincie Antwerpen en van de gouw Antwerpen. |
|
|
De inkomhal wordt gebruikt om de jaarlijks wisselende thematentoonstellingen op te stellen. Centraal staat hier de originele fraaie inkomdeur met gegraveerde ruiten afkomstig van “ijzerhandelaar” en smid Fons De Ryck. In de aansluitende gang werd een “ambachtenstraat” opgebouwd. De bezoeker vindt hier het interieur van de kapper, de schoenlapper, de bakker, de kruidenier, de veldwachter, de fietsenmaker en de timmerman. Verder werd onlangs een boerenkeuken toegevoegd. Voor de opstelling van de verschillende ruimtes was er vooral oog voor detail: elke ruimte heeft zo bijvoorbeeld een eigen kenmerkende vloer gekregen. |
|
Het interieur van de kapper is gevuld met voorwerpen uit een vroegere Lintse kapperszaak. Wij vinden er alles van scheren tot wassen en knippen. Ook materiaal om scheerwonden te helen is voorradig … |
|
In het atelier van de schoenlapper liggen de stukken leer nog op de grond, alsof de werkplaats nog maar net verlaten is. Merk ook het “Parisienneke” op om de ruimte te verwarmen en de ordinaal om het licht van de kaars te convergeren.
|
In de bakkerij staat een oude “voettrog” om het deeg te mengen en te kneden, en aan de andere zijde de machinale versie. Eens het deeg gekneed en gerezen is, kan het in de oven aan de achterzijde. Dit is de originele oven uit de bakkerij van Mane Persijn en werd zo getrouw mogelijk weer opgebouwd. |
|
|
In de kruidenierszaak (anno 1930) zien wij dat nog vele producten los verkocht werden. Opvallend is ook dat vele merknamen tot op heden nog bestaan. Merk ook het marmeren tegeltje op, want hier diende men met “klinkende munt” te betalen. |
Het kantoor van de veldwachter toont bureelbenodigdheden anno 1950 met o.a. een stencilmachine en zelfs een korte golf zender. Achter de authentieke deur van het Lints cachot huist niemand minder dan de …
Het fietsatelier bestaat uit een collectie oude fietsen, carbuurlampen en fietsplaten. Tot 1986 diende men in de provincie Antwerpen nog jaarlijks een taksplaat te kopen om met de fiets de openbare weg op te mogen. Momenteel wordt een kilometervergoeding uitbetaald voor verplaatsingen van en naar het werk met de fiets. Het kan verkeren zei Bredero !
|
In het schrijnwerkersatelier kan men de verschillende gereedschappen bekijken (schaven, klemmen, boren, zagen, …) elk met hun eigen toepassing en verhaal. Op het kacheltje -een echt duveltje- staat een keteltje beenderlijm op te warmen. |
|
De boerenkeuken is het laatst gebouwde museumonderdeel. De voorwerpen komen uit oude verdwenen Lintse hoeven. Sommige delen van het meubilair zijn ronduit rijkelijk. Ook het gemetste aanrecht met “mozegat” werd niet vergeten. Let ook even op de prachtige tegelvloer.